سلام

امروز میخوام حرف دلمو براتون بگم

من از اون وقتی که پامو گذاشتم ......یه جورایی دلبسته دیوار هاش شدم(قبل از هر چیزی بگم هیچ کدوم از حرفام اقراق تعریف یا بهتر کردن جمله نیست)از آدماش که برا.........میآمدند بدم میآمد کمتر با اونا حرف میزدم بیشتر سرم تو لاک خودم بود که چرا من شهید نمی شمو این جور حرفا که الان می فهمم شهید شدن لیقت نمی خواد

شهادت باید لایق شهید باشه شاید باورتون نشه ولی اونقدر تو فاز شهادت بودم که حتی 3بار وصیت نامه نوشتم که هنوزم تو خونست بهتره از خودم براتون بگم

من یه آدم دو رو ی ..........ای هستم که فقط خدا میدونه من چه جونوری بودم  من هر کاری کردم  اما این خدا بود که روی همه اینا یک .... ای کشید که نمی دونم اسمشو چی بزارم  شاید اگه یکم قلم از این کاراای راکه من کردمو کس دیگه ای میکرد من اونو هرگز نمی بخشیدم  من یه پشیمونه خستم

خسته از این دنیا که همه ی آدماش اونو برا خودشون می دونن  از پول بدم میآد که مردمو این قدر به جون هم انداخته که .....به .....نش رحم نمی کنه (.....ممکنه هر کی باشه)کجاس اونی که میگه من عاشق حسینم ببینم برا حسین چقد ر دل رقیه های یتیمو سیر کردی کجاس اونی که میگه اربابم اباالفضل ببینم چقدر دست نداشته مردمو گرفتی  کجاس اونی که میگه مهدی بیا و........ببینم چقدر مهدی بخاطر تو سر به بیابون گذاشتو به خدا گفت خدا جون این بنده منه بخاطر من اینو ببخش بچه ها قبول کنیم اونایی که باید میرفتند رفتند و ما ماندیم البته اونا نرفتند این ماییم که به هوس دنیا بو کشان داریم مست و خرامان میریم

نمی دونم دیگه چی بگم می دنید من هیچ وقت نتونستم اون چیزی که تو دلمه رو که خیلی چیزها هم هست رو به قلم در بیارم

به حرفام کمی فکر کنید.

فوری                                                                                                                                 فوری

همین الان شنیدم که بعضی از آقایون که دیگه نمیشه به اونا گفت منافق بلکه باید بگیم دشمن کارهایی را کردند که باید مجازات بشن من به نمایندگی از گروه وبلاگ نویسان پبشن خواستار اشد مجازات این دشمنان قسم خورده را دارم

والسلام الف-الف-ع از پبشن